Logeerhuis De Negen Kamers | Patrick Veenendaal, Maarstraat 4 | Zierikzee

Roots

‘Ja, ook wij zijn in Zierikzee verzeild geraakt. Volkomen ongepland. Ik ben geboren in Hoogezand-Sappemeer, verder weg kan bijna niet hier hiervandaan. Tijdens mijn kinderjaren met mijn ouders afgezakt naar Scherpenzeel, wat helemaal georiënteerd is op Amersfoort. Daar op school gegaan, later op mezelf gaan wonen en een leventje opgebouwd. Zo’n 20 jaar geleden zat daar geen toekomstperspectief meer in, in de zin van hier word ik blij en gelukkig van, hier ga ik voor.’

‘Op ongeveer datzelfde moment kwam Moniek in mijn leven, zij is geboren en getogen in Amersfoort. Ik werkte met mijn bedrijf voor het bedrijf waar zij werkte. Zo leerden wij elkaar kennen. Het werd al heel snel duidelijk dat dat absoluut de nieuwe weg was: wij samen. Moniek is ontzettend impulsief, wat natuurlijk heel veel mogelijkheden geeft in je leven, mits je daaraantoe durft te geven.’

Een nieuw begin

‘Moniek zei op een bepaald moment ‘zou jij je leven niet is helemaal overnieuw willen doen’? Zonder dat je nog vastzit aan oude dingen, oude plekken, oude werkgevers, oude huizen of noem het maar op. Gewoon een streep zetten, en vanaf die streep weer helemaal iets nieuws gaan doen.’

‘Met die beslissing vanuit Amersfoort zijn we spullen gaan verkopen. Zij haar huis verkocht, ik mijn huur opgezegd. Zoveel mogelijk spullen van de hand gedaan. In eerste instantie ingetrokken bij mijn ouders in Westenschouwen, die hun after pension dream aan het uitvoeren waren. Na ongeveer twee maanden zijn we naar een vakantiehuisje gegaan, met het idee om door te trekken. We wilden Zuid-Europa in. Proberen om een combinatie te maken tussen de techniek, waar we allebei uitkwamen, en het toerisme. De altijd blije mensen, want je gaat niet op vakantie voor je chagrijn. We wilden in Zeeland onderzoeken of die combinatie er was, of vakantiemensen altijd zo blij zijn, en of dat leuk werken is of niet. Het heeft erin geresulteerd dat we nooit meer zijn weggegaan uit Zeeland.’

Aan de slag

‘Uiteraard moest er geld in het laatje komen. Voordat we hiernaartoe kwamen hadden we dat eigenlijk al gevonden bij Port Zélande (voormalig Gran Dorado later Center Parcs). Dat was dé perfecte plek om de facilitaire techniek met toeristen te gaan checken. Dat werkte voor mij fantastisch! Ik ben aan de slag gegaan als ‘handyman’, mannetje van alles gewoon onder aan de ladder. Moniek als werkvoorbereider, dat is ook haar vak.’

‘Moniek was er na twee maanden klaar mee. Had er moeite mee dat zo’n organisatie als Gran Dorado geleid werd als een horecaonderneming. Zeg maar ieder stoepje wat geveegd was, was reden voor een feestje. We nemen er nog eentje….’Ik had het goed naar mijn zin, ben uiteindelijk zeven jaar gebleven. Ging al vrij snel van ‘handyman’ naar ‘floormanager’. Ik heb daar heel veel mogen leren, op een vrij breed gebied. Met de passie voor techniek, veel huisjes, zwembad etc.’

‘In het vakantiehuisje konden we tot aan de Pasen van het jaar daarop verblijven. Dan moesten we eruit, want dan gaan de prijzen natuurlijk omhoog. Inmiddels vanuit het vakantiehuisje naar Renesse verhuisd, huisje gekocht. In die tijd is onze dochter Sverre geboren, wat helaas een verdrietige en lange nasleep had. Daarmee komt ook je losse plan, om door te gaan naar Zuid-Europa, op een laag pitje te staan.

Dan kom je erachter dat het heel prettig wonen is in de bescherming van het eiland en de eilandmentaliteit. Dat ervaarden wij als een grote rijkdom. We zijn ons toen echt gaan richten op dit eiland.’

Ontwikkelingen

‘Waar we nu zitten, De Negen Kamers, waren vroeger kantoren. Deze ruimtes behoorden toe aan het Stadhuismuseum, Bouw en Woningtoezicht zat hier meen ik, en iets van het groen onderhoud.’

‘Plein Montmaertre was vroeger een parkeerplaats. Op een goede dag kwamen we daar weer aan, met het idee lekker bij de Zeeuwse Hemel te gaan eten. Er stond een bouwhek rond de parkeerplaats met grote borden ‘Bouwbedrijf Boogert / Delta Makelaardij en dat er hier een plan uitgevoerd ging worden. De oude, inmiddels afgebroken pakhuizen, die hier langszij stonden daar moest iets nieuws voor komen.’

‘Boogert had de opdracht gekregen om 4 bedrijfspandjes met 4 appartementen erboven te bouwen. Geen nieuwbouw uiterlijk, maar in de stijl die goed past bij dit stukje, het oudste gedeelte van Zierikzee.’

‘In het verlengde daarvan heeft de Gemeente gezegd, dan krijg je 2 pakhuizen en het huisje hiernaast erbij, voor bijna niks. De voorwaarde die daaraan vasthing was dat alles wat je daar tegenkomt, netjes volgens de regels en alles wat daarvoor nodig is, wordt afgehandeld. Dus waarschijnlijk krijg je een stuk bodemsanering, archeologisch onderzoek. Dat zijn natuurlijk hele dure dingen voor een aannemer, die probeert iets neer te zetten wat hij daarna wil verkopen.’

‘Met deze drie panden kon hij dus eigenlijk de bouw van de bedrijfspandjes en appartementen bekostigen. Wij zagen dat dus op de borden staan, en stapten voor de grap naar Delta Makelaardij met de mededeling ‘jongens, jullie pakken onze parkeerplaats weg, nu willen wij weten wat er gaat gebeuren.’ Nieuwbouw zijn we niet in geïnteresseerd, maar we zien ook dat daar nog wat oude dingen bij horen.’

‘Delta heeft dat fantastisch opgepakt! Peter Kodde heeft ons huis in Renesse verkocht. Het was 2012, hoogtij crisis. Peter maakte toen al gebruik van social media voor de verkoop van huizen, en binnen een week kwam er al een serieus bod. Vier dagen later was de boel verkocht, vraagprijs ontvangen maar ook met zes weken sleuteloverdracht….Grote vraag was natuurlijk wanneer gaat de aannemer in Zierikzee iets doen? Tijdens de bezichting hadden we gezien dat alles volledig gestript was. Alles, maar dan ook echt alles was afgekoppeld, verwarming, water etc. totaal geen nutsvoorzieningen meer. Kaler kon niet.’

‘Met Boogert gaan praten, wanneer komen wij aan de beurt? We hadden nog keus uit beide panden, welke het zou worden wisten we nog niet. Boogert wilde eerst de bedrijfspanden/appartementen gaan doen. Het zou dus nog zeker een jaar duren voordat wij aan de beurt kwamen.’

Niet een, maar twee…

‘Toen kwamen wij met plan om niet één maar beide panden te kopen, in de huidige staat, dus min of meer casco. Willen we alleen dat Boogert de nutsvoorzieningen regelt, dat er een keukenblok in staat en een douche. En dat we per direct zelf aan de slag kunnen om een slaapkamer te maken. Zodat we ook daadwerkelijk over zes weken in één keer van Renesse naar Zierikzee kunnen, in een huis met een keuken, douche en slaapkamer. We zijn gaan tekenen en rekenen, en zijn eruit gekomen.’

‘Een zenuwslopende zes weken volgden. Officieus al in het bezit van de sleutel, met de installateur afgesproken dat wij op de muren zouden tekenen waar wat moest komen. Kon hij overdag frezen en boren, wij het ’s avonds weer afwerken. Dan zou er verwarming, gas, water en licht aanwezig zijn op de plekken waar wij het wilden hebben. Dat was rammen, zes weken lang. De overdracht volgde, de sleutel werd officieel.’

‘We komen binnen, Boogert had die dag de opening van zijn nieuwe pand in Oosterland. Wij draaien aan de kraan, niets. Nemen een kijkje in de meterkast, daar stonden alle nutsvoorzieningen met alle meters alleen er ontbrak een tussenstukje…. Boogert gebeld, die kon onmogelijk weg met 300 gasten in zijn pand. Het adres van de installateur gekregen, ga maar bellen en zeg maar uit mijn naam dat ze per direct moeten komen. Afhandelen, zodat jullie vanavond stromend water, gas etc. hebben. Dat is gelukt.’

De Negen Kamers

‘Vandaaruit zijn we het per ruimte aan gaan pakken. Wilden niet jaren in een bouwput wonen. Eerst de keuken af, toen de badkamer gevolgd door de slaapkamer. Zo hebben we dus eigenlijk in 7 jaar tijd het hele huis aangepakt. Niet aan een stuk door. Je koopt geen huis om je in dood te werken.’

‘Al vrij snel kwamen de bewoners van de vier nieuwe appartementen hier wonen. Je begint dus als een nieuwbakken clubje in een stukje Zierikzee wat eigenlijk nooit bewoond is geweest, maar altijd bedrijfsmatig is gebruikt. Zeker in het begin, deden we veel met elkaar. Was een hartstikke leuke tijd.’

‘Het logeerhuis heeft nu twee kamers die we verhuren. Onze spullen komen echt overal vandaan. Neem deze keukentafel, de mooiste eettafel die we ooit hebben gehad, die komt bij mijn ouders vandaan. Mijn ouders besloten na 30 jaar voor een nieuwe eettafel te gaan, wij hebben deze overgenomen. De kast die je ziet komt weer uit de buurt van Vlissingen, bij een soort tweedehands vintage boerderij. We hebben hem in dezelfde kleur groen/blauw gevonden als de muur en er ruimte in gemaakt voor de koelkast. Dus doe je de deur dicht, staat er gewoon weer een mooie kast in de woonsfeer van je keuken.’

‘Het loopt lekker met de reserveringen, precies wat jij net aangeeft: zonder website. In het begin dachten we wel aan een website net als via AirBNB gaan verhuren. We kregen aanloop, we kregen mensen via via. Ook via bedrijven in Zierikzee die voor langere tijd mensen bij ons onder wilden brengen. We bemerkten de manco’s aan het AirBNB en Booking.com. De overboekingen, waardoor je weer de vraag van andere logeer plekken kreeg of we ze konden helpen.’

‘Sollicitatiegesprekje’

‘Delen is de rode draad in ons leven, je huis, je spullen, je eten. We vinden het fijn als het klikt met de mensen in huis, willen geen deuren hoeven af te sluiten. Niet naar buiten lopen met het idee van ‘hopen dat het goed gaat’. Op de een of andere manier, zonder dat we iets hebben op het internet, vullen die kamers zich op een manier zoals wij het willen. Voor de grap zeg ik weleens ‘ik zou vooraf een sollicitatiegesprekje 😉 met onze gasten willen voeren’.

‘Twee jaar geleden als probeersel het logeerhuis gestart, vorig jaar voor het ‘echie’ en het loopt gewoon hartstikke leuk. Ook nu zitten we vol, net als komend weekend.’

Zierikzee

‘We kwamen vanuit Renesse hier regelmatig bij de Zeeuwse Hemel om lekker te eten. Monique kookte toen alleen op vrijdag een maaltijd, vertelde erover en diende het op. Dat was heel gezellig.’

‘Feitelijk zagen we in het begin verder niet zoveel van Zierikzee, we liepen van die parkeerplaats naar de Zeeuwse Hemel en in het donker weer terug. Je leert mensen kennen. Dat maakte het zo leuk om terug te komen. Sinds we in Zierikzee wonen heb ik een hele grote en diepe interesse gekregen voor het Zierikzee van vroeger. Niet de geveltjes, maar de verhalen.’

‘Ik kwam al vrij snel bij De Rederijkers te spelen als toneelspeler, daar vertolken we elk jaar een waargebeurd verhaal uit Zierikzee uit het verleden. Superleuk! We hebben natuurlijk in 2019 de 800 jaar stadsrechten gevierd met een aanloop van drie jaar. Dat heeft zoveel deurtjes geopend. Je realiseert je dat Zierikzee niet alleen een heel mooi stadje is om doorheen te lopen, want aan de buitenkant alleen kun je niet zien wat er allemaal gebeurd is. Kijk je net wat verder, een laatje verder opentrekt, dan is het zo’n super interessant stadje geweest. Daar word ik nu echt heel erg warm van. Mijn andere Instagramaccount @snorenmeester probeer ik straks aan te kleden met verhalen en rondleidingen. Echt met mensen door ons stadje te gaan lopen en laten zien wat het meer is dan wat je alleen met het blote oog kunt zien. Vergeet de jaartallen, dat doet de Snorenmeester ook’ 😉

Instagram: @denegenkamers | @snorenmeester