Dick van der Veer Fotografie | Korte Nobelstraat 32 | Zierikzee

Terugblik

‘52 jaar geleden geboren in Middelharnis, een eilandje hoger dus op Goeree-Overflakkee. Tot mijn 20^e heb ik daar ongeveer gewoond. Toen wat in het buitenland gezworven, één jaar in Bruinisse gewoond en nu alweer zo’n 17 jaar in Zierikzee. Ik heb de opleiding tot metaalbewerker in de scheepsbouw gedaan, maar ben daar niet in werkzaam geweest. Ben na de opleiding het leger ingegaan in Duitsland. Daarna diverse functies gehad, soms kort, soms wat langer.’

Ontspanning

‘Toen ik ruim 30 jaar terug in het leger zat, heb ik wel allerlei foto-apparatuur gehad. Ik vond het allemaal nogal te ingewikkeld om er echt in door te gaan. Het analoge tijdperk was niet de tijd voor mij. In 2010 kreeg ik te maken met een burn-out. Om te ontspannen heb ik toen allerlei hobbies bedacht om mijn hoofd leeg te kunnen maken. Mountainbiken, akoestisch gitaar spelen, DJ set en als laatste een digitale camera. Ik zag zoveel mensen met een digitale camera lopen dat ik het niet echt een goed idee vond er ook maar een aan te schaffen.’

‘Ik had 2 weken vrij, en heb toen toch een tweedehands camera gekocht en ben gelijk op pad gegaan. Ik kreeg er zoveel plezier in dat ik in die 2 weken van België, Limburg tot Noord-Frankrijk ben gereden om overal foto’s te maken. Ik kreeg de smaak te pakken! Eigenlijk kan ik wel zeggen dat het fotograferen mij door mijn burn-out heeft geholpen. Tijdens een burn-out ben je geneigd om alles en iedereen te ontwijken, je sluit je als het ware op. Fotograferen kun je alleen maar doen door op pad te gaan en om je heen te kijken. Daardoor zag ik van alles voorbij komen, stond soms zelfs voor dag en dauw op om foto’s te gaan maken. Door juist aktief bezig te zijn, rustte ik in mijn hoofd juist uit. Dit kwam me steeds meer ten goede.’

Het lot beslist

‘Als je ziet wie allemaal fotografie als hobby of als beroep heeft, het heeft zo’n vlucht genomen. Fotograferen is ook laagdrempelig, er komen zoveel prachtige foto’s voorbij dat ik nog een beetje koudwatervrees had. Als jij je tussen de mensen die die mooie foto’s maken staande moet houden… dat vond ik best wel een dingetje. Maar eigenlijk heeft het noodlot beslist. Mijn baas stopte, ik had een baan als ZZP’er vertegenwoordiger voor een Belgisch bedrijf. Het verdiende leuk, kon ervan investeren in apparatuur, maar toen stopten ze ermee. Dan moet je gaan kijken wat je gaat doen.’

‘In 2014 lagen de banen ook niet voor het oprapen. Ik bedacht me dat ik van fotograferen misschien toch maar mijn professie moest gaan maken. Dat ging niet één, twee, drie. Ik nam het besluit in januari, mijn uitkering liep ook bijna ten einde, ik moest iets gaan verzinnen om een en ander voor elkaar te krijgen. Ben toen 2 maanden nachtportier geweest bij een hotel. Dat vond ik niet zo lekker, want ja, je moet ’s nacht op zijn 😉 Dat werkte voor mij niet zo goed. Vervolgens ben ik nog 2 maanden beveiligingsbeambte geweest op een bungalowpark.’

Dick van der Veer Fotografie

‘Inmiddels begon ik te overdenken hoe ik mezelf als fotograaf op de kaart zou kunnen zetten. Door wat trainingen die ik in de fotografiewereld had gedaan, begon ik me te realiseren dat ik iets moest laten zien, misschien zelfs wel dagelijks. Uiteindelijk zijn dat portretten geworden in zwart/wit. Het zwart/wit komt door een van mijn favoriete fotografen, de Belgische Stefan Vanfleteren. Die maakt zulke mooie waanzinnige portretfoto’s! Ik had ook besloten dat het lokaal moest zijn, het moesten echt mensen zijn van Schouwen-Duiveland, die iedereen herkenbaar vond, waardoor het veel mensen zou aanspreken.’

‘Mijn werknaam was toen ‘Momentenvanger’. Ik noemde mijn foto’s dus ‘Mijn momenten van de dag’, die momenten had ik dan gevangen. Dat werd bijna dagelijkse kost en dat deelde ik dan op social media. Uiteindelijk heeft het een vlucht genomen. Het waren vele mooie momenten, het persoonlijke contact, stond je zomaar ineens een half uur te praten. Er ging best veel tijd in zitten, je kon ook niet zeggen ik maak even snel een fotootje van je, moest sommigen ook echt overtuigen. Uiteindelijk resulteerde dat in de eerste opdrachten.’

‘Mijn advies aan een beginnend fotograaf zou ook zijn, doe foto’s maken waar je tegen op ziet. Ga uit je comfortzone. Als jij het verschrikkelijk vindt om bijv. babyfoto’s te maken, denk dan toch na hoe je hier mooie en gave foto’s van kan maken. (Ben je met je fotografie echt super fanatiek en zit je ergens mee, dan mag je me gerust vragen of ik je kan helpen, geen probleem).’

‘De eerste bruiloft is eigenlijk door mijn strot geduwd. Die man zocht een trouwfotograaf, of ik dat wilde doen. Ik heb nee gezegd, want ik ben geen trouwfotograaf. Heb het nog niet eerder gedaan, weet ook niet of het wel mijn ding is. Hij zegt ik heb jouw foto’s gezien, ik heb geen zin om verder te zoeken en zeg maar wat het kosten moet. Ik was helemaal nerveus! Met een collega uit Zierikzee gebeld of zij mij wilde helpen. Samen hebben we de bruiloft vastgelegd. Ik denk dat ik nu 25 bruiloften per jaar doe, best een redelijk aantal. Is ook een mooi aantal, want een bruiloft kost veel energie, je moet er écht staan. Daarnaast doe ik veel bedrijfsfotografie, en die combinatie samen bevalt me tot nu toe best goed. Wat de toekomst gaat brengen weet ik niet, voorlopig is dit mijn toekomst.’

Zierikzee

‘Het oude centrum is een mooie plaats waarin in heel veel mooie kleine dingetjes zitten, waar je echt op moet letten. Voor een fotograaf is dat natuurlijk hartstikke leuk want je ziet in een keer bepaalde details. Mijn favoriete plek is toch wel de Nieuwe Haven. Op een mooie zomeravond als voor bijna alle huizen mensen zitten te genieten van het weer en met elkaar. Alles vol met levendigheid en gezelligheid. Als je daar dan langs komt denk ik echt ‘wauw, dit is gaaf!’

Schouwen-Duiveland

‘Het mooiste aan ons eiland vind ik de stranden. Ik hou van water. Ben eigenlijk met een zeilboot ooit in Zierikzee terecht gekomen. Toen ik uiteindelijk een huisje zocht stond Zierikzee hoog op mijn lijstje. Maar de stranden dus, zo rond een uur 5 als iedereen huiswaarts keert, dat is mijn favoriete tijdstip. Ik heb drie favoriete stranden: Nieuw-Haamstede met zijn hoge duinen, supermooi! Het Watergat bij Renesse, met zijn mooie open vlakte, het strand zo breed en groots. En de Punt bij Westenschouwen, dat in combinatie met de Oosterscheldekering. Zo robuust! Als het stormt, of er is storm geweest dan vind ik het altijd zo mooi om toch even te gaan kijken. De zee is zo’n enorme krachtbron, een natuurlijk iets. Die kracht van de zee moet je niet onderschatten. De zee soms vredig, soms woest. Ik hou ervan.’